La la la la

Dit keer geen douze points voor de Nederlandse inzending op het songfestival. Met C’est la vie van Claude werd het plaats 12. Er is iets met dat liedje. La la la la. Ring a bell? Het ge-la la komt in zo’n 3 minuten bijna honderd (!) keer voorbij.

Gemakzucht, gebrek aan inspiratie of zit er iets anders achter?
Het zal de wenkbrauwen van de mannen van Isogram zeker doen fronsen. Maag- en darmklachten daargelaten

De kracht van een populair liedje zit ‘m in de herkenbaarheid en ‘feel good’ meezingbaarheid in vage tijden. Daar is zeker wat voor te zeggen.
Tenzij het als een draaimolen jengelend tussen je oren blijft hangen. Dan heb je pech. De kracht van de herhaling zie je ook in de reclamewereld. Tot het je neus uit komt. Doorspoelen niet toegestaan.

Het leven, zo ook de muziekwereld, zit gelukkig vol contrasten. C’est la vie.